Ե Ո Ւ Ք Ա Թ
Կամ, Քրիստոնէականը` բացատրուած երիտասարդներուն

Զրոյց Տասն­վեցերորդ – Գլուխ Ա. ­ԿԸ ՀԱՒԱՏԱՄ ՀՕՐ ԱՍՏՈՒԾՈՅ (7)
Աստուածային Նախախնամութիւնը

Հարցում թիւ 51. Եթէ Աստուած գիտէ ամէն ինչ եւ կարող է ամէն ինչի, ինչու՞ ուրեմն արգելք չ՛ըլլար չարի իրագործման։
ՙԱստուած կը թոյլատրէ չարը միայն որպէսզի անկէ յառաջ գայ աւելի լաւ բան մըՙ, կ՛ըսէ Սուրբ Թովմաս Աքուինացի։
Չարիքը որ կայ աշխարհի մէջ` մթին ու ցաւալի խորհուրդ մըն է։ Խաչեալն ինքնին աղաչեց Հօրը. ՙՏէր իմ, ինչու՞ լքեցիր զիսՙ (Մատթէոս 27,46)։ Այս մարզէն ներս, շատ մը բաներ անհասկնալի կը մնան. Սակայն մէկ բան գիտենք յստակօրէն. Աստուած հարիւր առ հարիւր բարի է, երբեք չի կրնար ըլլալ հեղինակը չար բանի մը։ Աստուած ստեղծած է բարի աշխարհ մը, որ սակայն անաւարտ կը մնայ. Բուռն վերիվայրումներով եւ ցաւալի գործընթացներով` աշխարհը կը յառաջանայ դէպի իր կատարումը։ Հարկ է աւելի լաւ զանազանել այն ինչ որ Եկեղեցին կը կոչէ ֆիզիքական չարիքը, ինչպէս զոր օրինակ բնածին թերութիւն մը, կամ բնական աղէտ մը, բարոյական չարիքէն, որ յառաջ կու գայ ազատութեան վատ օգտագործումէն աշխարհի մէջ։ Դժոխքը երկրի վրայ ­ երեխայ զինուորներ, ինքնասպան մահափորձեր, կեդրոնացեալ բանտեր ­ մասնաւորապէս մարդուն գործն է։ Ուստի վճռական հարցումը չի կայանար ըսելու մէջ թէ` Ինչպէ՞ս կրնանք հաւատալ բարի Աստուծոյ մը, երբ այնքան չարիք կայ մեր շուրջ. Այլ թէ` Ինչպէ՞ս մարդկային անձ մը, օժտուած սրտով եւ խելքով, կրնայ համակերպիլ ապրելու այսպիսի աշխարհի մը մէջ, եթէ Աստուած գոյութիւն չունենայ։ Քրիստոսի մահն ու յարութիւնը մեզի ցոյց կու տան թէ մահը առաջին խօսքը չունի եւ ոչ ալ վերջին խօսքը պիտի ունենայ. Ամենավատէն` Աստուած կրնայ յարուցանել բացարձակ լաւը։ Մենք կը հաւատանք թէ վերջին Դատաստանի օրը` Աստուած ամէն անարդարութեան վերջ պիտի դնէ։ Գալիք աշխարհի կեանքին մէջ` չարը տեղ պիտի չունենայ եւ տառապանքը վերջ պիտի գտնէ։